دوستش دارم...
دوستش دارم...
سکوتش را ،
صبرش را...
تنهاییش را...!
بودنش عادتیست مثل نفس کشیدن...
او تکراری ترین حضور روزگار من است...
و من عجیب به آغوشش از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام؛
سکوتش را ،
صبرش را...
تنهاییش را...!
بودنش عادتیست مثل نفس کشیدن...
او تکراری ترین حضور روزگار من است...
و من عجیب به آغوشش از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام؛
[ بازدید : 678 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]